|

हरि देवकोटा

कोरोनाले धनी गरिब, रोगी निरोगी केही भन्दैन भन्थे 
तर, होइन रहेछ ।
शहरतिर लखर-लखर डुल्छ 
लखर-लखर डुल्नेलाई झ्वाम्म म्वाइँ खान्छ ।
यता जान्छ उता जान्छ 
मास्क नलाउनेलाई छानी छानी पट्याईहाल्छ ।

 

कोरोनाले धनी गरिब, रोगी निरोगी केही भन्दैन भन्थे 
तर, होइन रहेछ ।
धनीको देशमा चहारेर 
गरिबतिर आउँदैछ । 
प्लेन चढ्ने देशतिरबाट 
गाडी चढ्नेतिर आउँदैछ । 
शहरतिर घुमेपछि 
गाँउतिर आउँदैछ । 

 

कोरोनाले धनी गरिब, रोगी निरोगी केही भन्दैन भन्थे 
तर, होइन रहेछ ।
जो जसलाई संक्रमण गरे पनि 
गरिबहरूलाई साह्रो गाह्रो बनाइरहेछ ।
निरोगीलाई छोडेर 
रोगीलाई आर्यघाट लगिरहेछ ।
वृद्ध र रोगीहरूलाई 
साह्रै माया प्यार देखाइरहेछ । 
छानीछानी नानीहरूलाई 
आफ्नो बनाइरहेछ ।
भरिएका काखहरू 
रित्तो बनाइरहेछ । 

 

कोरोना पक्षपाति रहेछ 
धनीहरू त बसेर उग्राइरहेका छन् 
यो निषेधाज्ञामा पनि  
गरिबहरूलाई बिहान बेलुकीको चुलोको चिन्ताले लखेटिरहेछन् ।
बैंकहरु त अर्बौ कमाइरहेछन् 
ऋणीहरु भगवानको प्यारो बनिरहेका छन् । 

हुनेहरू त आफ्नै निजी गाडीमा माइती ससुराली गइरहेछन् 
नहुनेहरू अस्पताल जान नपाएर प्राण छोडी रहेछन् । 
प्रभुको अघि-पछि डुल्नेहरूलाई त कोरोनाले लगे पनि
समचारमा आउलान् । 

घर-घरमा भोकले मर्नेहरुको कसले याद गर्ला र खै ? 
छन त तीन-तीनवटा सरकार छ 
तर कसले आफ्नो भन्लान् र खै ? 
 

सम्वन्धित समाचार

तपाईको प्रतिक्रिया दिनुहोस्

तपाईंको ईमेल गोप्य राखिनेछ ।
This site is protected by reCAPTCHA and the Google Privacy Policy and Terms of Service apply.